Carita Sunda: Babad Layung Lalungse

SUNDAGeus jadi sabiwir hiji, kakoncara ka mana-mana, lamun baheulana nagara urang téh boga julukan nagara maritim. Karajaan-karajaan anu aya di Nusantara, Boh anu aya di tatar Pasundan atawa di luar parahyangan loba kacaritakeun kahébatanna. Ieu disalunyuan ku para ahli sajarah dunia, saperti Sejarawan Jepang anu ngaranna Sakurata San, dina buku nu judulna; ” Hoena Kasikati Pesoku ” ( Sajarah Pasifik), nulis dina basa Jepang : ” akinasohak mitsubishi takunaiki, dakunaiki jugata majuwae. Makanaku lariazha…” anu pihartieunna kira-kira, ” kuring boga bukti-bukti lamun salah sahiji karajaan geus pernah meuntas nepika palabuan Seizu nu aya di Jepang”.

Sajarawan Sunda sorangan kurang soson-soson ngayakeun panalungtikan ngeunaan karajaan mana anu pernah ka palabuan Seizu anu aya di Jepang téh? Anu manghérankeun, lolobana anu bener-bener konsern kana hal kieu téh malah ahli-ahli mancanagara saperti; Ricardo Pendi Sumphena (Spanyol), Adulof Herrypuddiencth (Jerman), Phepen Omant (Vietnam), Kereshek Gumaransev (Russia), jeung Van Ghuoblogh (Walanda). Para ahli mancanagara téh ngagabung dina hiji lembaga panalungtikan sajarah Sunda, SHOUN = sundanesse historical organization for united nation.

Aya hiji sajarawan Sunda nu ulubiung dina éta lembaga nyaéta Profesor DR Encuy Samsiddin, guru besar sajarah ti Hesehitouth University , California.

Hasil gempungan jeung gawé Nu rancagé ti para ahli téh nyaéta kapanggihna hiji naskah sunda kuno anu umurna téh leuwih kolot dibandingkeun naskah Amanat Galunggung anu ditulis ku Prabu Guru Darmasiksa. Naskah anu ditulis dina kulit waru téh jumlahna ngan dua kaca (halaman), tapi jadi bukti jeung pituduh ngeunaan karajaan Sunda Kuno. Kabéh ahli geus nangtukeun lamun éta naskah ditulis ku hiji Raja jauh samemeh ayana karajaan-karajaan di Nusantara saperti Kutai jeung Tarumanagara.

Aya dua pada anu jadi lulugu utama naskah ieu nyaéta:
Sing sang aha aku
Nu neuleuman babad layung lalungseh
Dia ge nyaho yen nu huninga nerati
ngaing sri peucang kadut raja di
Kartunamarangga, ge sebutna Raja Waluh.
Hartina; saha-saha anu ngaguar ieu naskah nu judulna Layung Lalungsé, bakal ngarti yén anu nulisna téh Raden Peucang Kadut, hiji Raja Kartunamarangga anu disebut ogé karajaan Waluh.

Pada anu ka-dua dina éta naskah nguningakeun
Dia sing waspada, sri peucang akuna garwa nyimas gelung, anu putrana raden menak remehanbaya wastana raden keuyeup apu, anak lan incuna ngaing daradi menak kabeh.
Anu hartina ( manéh kudu bener, Raden Peucang boga istri nyaéta nyimas Gelung, tuluy boga putra nyaéta Raden Menak Remehanbaya anu katelah Raden Keuyeup Apu. Anak jeung incuna bakal jareneng jadi raja.

Panalungtikan teu cukup nepika dinya, da diteruskeun ku panalungtikan arkeologis. Para ahli ngagali, di beulah wétaneun wewengkon kampung Waluh Resmi, aya hiji candi leutik anu dibéré ngaran Candi Waluh dan bentukna Buleud tur buleneng kawas waluh.

Kabéh satuju, lamun Raja Peucang pernah meuntas lautan , patepung jeung raja Seizu, Pangeran Huizampeunahawu. Buktina mangrupa ayana sababaraha barang anu sarua umur jeung Bentukna antara Karajaan Waluh jeung karajaan Seizu.

Hasil panalungtikan ieu, mukakeun deui hiji misteri, lamun urang Sunda kuno téh jalma-jalma lampar, tukang lumampah jauh. Para ahli nyimpulkeun panalungtikanna dina hiji jurnal anu dibéré judul ” The Journal of Waluh and Raden Peucang.